Meditatie

Pinksterfeest

Vijftig dagen na de opstanding van Jezus werd het Pinksterfeest gevierd. Zie hiervoor ook het bijbelboek Handelingen 2.

De discipelen waren eensgezind en in gemeenschap bij elkaar en bleven volharden in het onderwijs van de apostelen. Plotseling werden de discipelen vol van de Heilige Geest. Dat gebeurde met enkele wonderen: tongen als van vuur op de hoofden van de discipelen en het geluid als van een windvlaag. Ze spraken in vreemde talen en alle buitenlandse Joden, die in Jeruzalem waren voor het feest, konden in hun eigen taal horen wat er werd gezegd. Petrus deed het woord. Hij verkondigde het koningschap van Christus.

Wind en vuur komt vaker voor in de bijbel. In Exodus 19 staat dat God neerdaalt om Israël zijn woorden te geven. De berg Horeb beeft door donder en bliksem. God sluit daar een verbond. Op de Pinksterdag is daar weer iets van te zien en te horen. In alle talen wordt het nieuwe verbond, het evangelie gehoord. Wereldwijd en voor alle volken, Joden en heidenen of niet-Joden. Door de Heilige Geest wonen God de Vader en Zijn Zoon Jezus Christus in ons. Zo is de eerste gemeente ontstaan en is die uitgegroeid tot de Kerk zoals die er nu nog is, met al zijn verschillende vormen, richtingen, afscheidingen en samenvoegingen. Daaruit komt ook tot uiting dat we als christenen wel één zijn maar niet hetzelfde.

De Heilige Geest heeft iedereen bepaalde gaven gegeven. De vruchten van de Geest wordt ook wel gezegd. Maar, zei Paulus, let op: Er is verscheidenheid in genadegaven, maar het is dezelfde Geest (1Kor. 12:4). Maar samen zijn we één. Paulus heeft het over vele leden die samen het ene lichaam vormen. De kerk wordt gezien als het lichaam van Christus. Een belangrijke gave van de Geest is het spreken in tongen, maar zeker ook de liefde. Want: Al was het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal (1Kor.13). Andere vruchten van de Geest zijn: blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.

De Heilige Geest wordt ook wel de Trooster genoemd. Hij kent onze verkeerde dingen. Maar wie zijn leven laat leiden door de Heilige Geest in plaats van allerlei andere geesten of de boze geest, zal groeien in geloof en vrucht voortbrengen. Zo is het met de kerk ook. Door de vrucht van de Geest is de kerk in staat geweest om te blijven bestaan, dwars tegen de stroom in. Dat zal altijd zo blijven. Aan het eind van iedere kerkdienst worden wij de wereld in gezonden om net als Petrus te vertellen van het evangelie, met de woorden: De genade van onze Here Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen. Amen.

A. Goverts